ABOUT: J.S. Bach Praeludium c minor
by Berg/Jeanne/Surmenian
This is the most magnificent piece of chriscrossing jazz interpretation without limits (but with soul) that I have heard since I encountered Ali Haurand's lamento “No More Chains” in 2002 (on his album Frontier Traffic). Listen to the way the rhythm falls - almost hesistantly - but at the same time as sharp as a razor's edge. And then opens up - together with the enlarged melody - to new celestial skies of musical interpretation. Edwin Berg and his trio: you make me cry with joy from such an intense listening experience. This piece is on top of the mountain. It is boundless. I am sure Bach will be smiling somewhere up there, in the dark. A rare thing. He seldom did during his life.
Serge, Brussels
EDWIN BERG
De onder de grond gelegen bistrot-de-nuit Milord l’Arsouille in de Rue de Beaujolais in het eerste arrondissement van Parijs, is tussen 1949 en 1963 een cruciaal kruispunt geweest van Songlines en Timelines die de hele verdere carrière van Serge Gainsbourg mede hebben bepaald. Van 1957 tot 1959 is hij er huispianist geweest die de uurtjes tussen de verschillende optredens en artiesten moest zien op te vullen met muzikale improvisaties op de toetsen. Het is in die mythische nachtclub dat aan het begin van de negentiende eeuw, na de val van Napoleon en het begin van de Restauratie, groepjes refractaire jongeren voor het eerst in het openbaar de Marseilleise aanheffen, op een tekst van Rouget de Lisle. Anderhalve eeuw na die gezongen protesten in de kelders van het etablissement, weet Milord l’Arsouille opnieuw een waardevolle bijdrage te leveren aan de Franse cultuurgeschiedenis door als springplank te fungereren voor de grote vertolkers van het lied die na WOII het Franse chanson van nieuwe ademtocht en frisse ritmes, stemmen en stijlen voorzien: Leo Ferre, Jean Ferrat, Guy Beart, Jacques Brel, Mouloudji, Georges Moustaki, Juliette Greco, allemaal waren ze er kind aan huis. Evenals Jean Cocteau en de man die Gainsbourg ertoe over weet te halen naast zijn pianospel ook zijn stem mee in de strijd te werpen: Boris Vian. De caveau sloot in 1963 zijn ondergrondse deuren, het tijdperk van de cabaret-chantants was ten einde en de era van de popconcerten, dancings, disco’s en de grote rock en stadionoptredens zat er aan te komen.
Edwin Berg weet met zijn tedere piano- interpretaties en intricate bewerkingen van legendarische jazz-songs, als geen ander de beloftevolle en broeierige sfeer op te roepen van het Parijs eind jaren vijftig met zijn rokerige kelder-cabarets, schaars verlichte bistrots-de-nuits en stijlvolle cocktail-jazz ballrooms waar zowel de Muzen van de Letteren en het Chanson, als die van de moderne Jazz- en Dansmuziek (en die van de Rede en de Roes natuurlijk) op legendarische wijze werden gecelebreerd tijdens avondlijke hoogmissen en nachtelijke escapades.
Webstek van Edwin Berg: www.edwinberg.com
Edwins recente “Perpetuum” album – waarin hij de zinderende jazzy sfeer in de Lichtstad van de jaren vijftig en begin zestig op eigenzinnige wijze gestalte geeft – is te beluisteren via Itunes: http://itunes.apple.com/us/artist/edwin-berg/id325172095
Fragmenten uit dit Parijse album zijn tevens te horen op de website van Edwin’s jazz-trio: http://www.reverbnation.com/bergjeannesurmenian
De pers over ” Perpetuum ” van het trio BERG / SURMENIAN / JEANNE (Label BEEJAZZ – ref. BEE039):
“An album finished with rare lyrism and timeless charmes.” (jazzmagazine france)
“ A true recreation (…) even the moments of silence by this stunningly inspiring musician are musical. With this masterpiece he takes us to the profound depths of his soul” (Bach Expert and writer Marie de Varney on the Bach Prealude)
ALL THE THINGS YOU ARE…
Vergelijk de versie van Edwin Berg en zijn trio, met de versie van Serge Gainsbourg uit 1963 op Youtube:
All the things you are (J. KEern)\” Berg/Jeanne/Surmenian)
